De zaak Alzheimer is de verfilming van een boek met de gelijknamige titel van Jef Geeraerts. Jan Decleir speelt een huurmoordenaar met Alzheimer die bovendien een zwak blijkt te hebben voor kinderen. De film schetst heel mooi het dilemma waarvoor hij komt te staan als hij de opdracht krijgt een meisje van twaalf jaar te vermoorden.
Huurmoordenaar Angelo Ledda heeft een opdracht gekregen tot een dubbele moord. Als hij er echter achter komt dat de opdracht betekent dat hij niet alleen een volwassene, maar ook een kind van twaalf moet vermoorden haakt hij af. Helaas voor hem gaat dat in dat wereldje niet zomaar. Hij krijgt zelf een huurmoordenaar achter zich aan en ook de politie zit hem op de hielen.
Daar komt ook nog eens bij dat Angelo met een akelige ziekte worstelt: hij lijdt aan geheugenverlies en moet dingen op zijn hand schrijven om het te onthouden.
Als hij er achter komt dat het meisje toch is vermoord, zint hij op wraak op zijn opdrachtgevers. Hij heeft zich gerealiseerd dat zijn ziekte, Alzheimer, uiteindelijk zal leiden tot zijn complete aftakeling en dat hij niets te verliezen heeft. Hij besluit met de politie samen te werken.
Naast de perikelen van een huurmoordenaar met Alzheimer belicht de film ook de wereld van het Vlaamse politiecorps, waar chantage en corruptie aan de orde van de dag lijken te zijn. De haat en nijd tussen Gendarmerie en gerechtelijke Politie zorgt bovendien voor onmogelijke taferelen, die een oplossing eerder in de weg staan dan dichterbij brengen.
Regisseur Erik van Looy zorgt ervoor, door scherpe beelden, goede dialogen en veel vaart, dat je op het puntje van je stoel zit te kijken.