Wim Wenders maakte in 1977 een spannende thriller naar de roman Ripley’s Game van Patricia Highsmith. De film is nog steeds erg interessant door de achtergrond van West-Duitsland in de jaren zeventig én door het uitmuntende spel van Dennis Hopper als griezelige misdadiger en Bruno Ganz als zachtaardige lijstenmaker.
Jonathan Zimmerman (Bruno Ganz) is een ongeneeslijk zieke en arme lijstenmaker. Hij woont met zijn vrouw en zoontje in Hamburg. Op een veiling ontmoet hij Tom Ripley (Dennis Hopper), een louche Amerikaanse schilderijenhandelaar. Via Ripley komt Jonathan in contact met een Franse gangster. Deze biedt Jonathan een flinke geldsom om een moord te plegen op een andere gangster in de Parijse metro. Jonathan wil zijn gezin welgesteld achterlaten en gaat in op het aanbod. Hij raakt verstrikt in een ondoorzichtig web. Een en ander ontaardt in een heuse gangsteroorlog.
Twee typisch Wenderiaanse helden staan centraal: ontwortelde, doelloos rondreizende, stille, vermoeide mannen die vriendschap sluiten met heel andere types. Ganz en Hopper belichamen beide Einzelgänger schitterend. Hopper is de in Hamburg verdwaalde Amerikaan met een cowboyhoed en een decadente slee. Hij verleidt met zijn nonchalante American way of life de ouderwets Europese ambachtsman Jonathan. En Ganz speelt zoals alleen Bruno Ganz dat kan: ingetogen èn indrukwekkend.
Visueel ligt de nadruk sterk op de architectuur: de bijna gesloopte wijk in Hamburg, de Parijse flatwijk La Défense en de metrostations. Vooral de opnamen van de moderne bouwwerken tonen naast de kilte ook de schoonheid van de nieuwe tijd, mede door het gebruik van felle kleuren. Cameraman Robbie Müller excelleert in prachtige beelden die rechtstreeks uit de schilderijen van die andere Hopper, Edward, afkomstig lijken te zijn.
