“Een goed herder verlaat zijn kudde niet als de wolf bij de kudde komt.” Dat is de overweging van acht monniken die voor de belangrijkste keus van hun leven komen te staan. Houden zij vast aan hun idealen of wijken ze voor terreur? Gevolg van hun keus kan zijn dat ze hun eigen doodsvonnis tekenen. De film is gebaseerd op een waar gebeurd verhaal uit de jaren negentig van de vorige eeuw.
Het is 1996 en hoog in het Algerijnse Atlasgebergte bergen leeft een achttal Franse monniken. Ze helpen de bevolking bij hun werk, nemen deel aan de festiviteiten en waken over hun medische gezondheid. De film laat in prachtige lange shots het leven zien van de christelijke rituelen van de monniken, het plattelandsleven en het Algerijnse landschap.
Plotseling wordt hun leven verstoord door islamitische fundamentalisten die aan het moorden slaan en het leven in het dorp bedreigen. Het leger biedt de monniken aan hen te beschermen, maar dat weigeren ze. Als ze op een gegeven moment enkele gewonde terroristen behandelen, reageren de autoriteiten furieus en zetten de monniken onder druk om terug te keren naar Frankrijk. Na lang wikken en wegen besluiten ze te blijven, met gevaar voor hun eigen leven.
De film brengt het dilemma van de monniken om wel of niet te blijven prachtig in beeld. De acteerprestaties zijn van hoog niveau. Op indringende wijze laat de film de vertwijfeling, de angst maar ook de kracht van de monniken zien. Zonder allerlei clichés van heldendom te hanteren, maakt de filmmaker je deelgenoot van hun menselijke reacties. Onvergetelijk zijn de beelden als de terroristen binnendringen in het klooster en de angst van de monniken in hun ogen te lezen is. Ook de beelden van hun (laatste) avondmaal en het moment dat ze worden afgevoerd en langzaam in de mist verdwijnen, zijn enorm indringend. Niet voor niets won de film de prestigieuze prijs van de Grand Prix van Cannes.
