Empties is een amusante, lichtvoetige, ironische komedie over ouder worden. Maar daar klinken in de film ineens de dreigende, onrustige klanken uit de tiende, onvoltooide symfonie van Gustav Mahler. Dat is meer dan een eerbetoon van de Tsjechische regisseur Jan Sverak aan zijn beroemde landgenoot (Mahler werd geboren in Bohemen). De muziek legt ook bloot dat Empties heimelijk een ernstige film is over de Liefde en de Dood.
Josef (Zdenek Sveràk) is oud en ‘out’ Hij merkt het aan het feit dat zijn leerlingen niet meer naar hem luisteren. Dat hij bij ‘prullenbak’ eerder aan een huishoudelijk object denkt dan aan een icoontje op het bureaublad van zijn computer.
Maar de wereld is Josef nog niet de baas. Nadat hij als leraar is opgestapt, weigert hij om de clichésenior uit te hangen: dus geen schuifelrondjes door het park met de andere oudjes, maar een hippe baan als fietskoerier. En als dat toch te hoog is gegrepen, dan maar achter de lege-flessenbalie in de supermarkt.
Een droombaan, zo blijkt. Al die verschillende mensen die hun bierkratten en melkflessen komen inleveren, en die zelden te beroerd zijn voor een praatje. Zoveel mooie jonge vrouwen bovendien, die Josef met hun doorschijnende zomerrokken het (onderbuik)gevoel geven dat hij nog leeft.
Intussen zit echtgenote Eliska (Daniela Kolárova) echter eenzaam thuis voor de TV, gedesillusioneerd over het gezamenlijke pensioenschap. Daarnaast staat zijn baan ook al bijna op de tocht: de folders met flessensorteer-machines rollen de supermarkt al binnen. Eigenlijk is Josef een tamelijk grote egoïst, die slechts langzaam – en dan slechts met mate – beseft hoezeer hij steunt op zijn echtgenote
Empties is de zesde film van vader en zoon Sverák en hun derde sinds de met een Oscar bekroonde filmhuishit Kolya (1996). In thuisland Tsjechië was Empties – ‘lege flessen’ – een groot succes. Niet zo gek ook, voor een film die zoveel optimisme uitstraalt en niet anders kan doen dan inspireren.
