Het vrolijke van het leven en het droevige van de dood zijn de twee emotionele tegenpolen waarop deze boekverfilming gebaseerd is. Regisseur Willem van de Sande Bakhuyzen, overleden aan de gevolgen van kanker, kon Ik omhels je met 1000 armen slechts ternauwernood voltooien.
De film is een verfilming van de autobiografische roman van Ronald Giphart, één van de populairste schrijvers van Nederland. Giph, het alter ego van de auteur en zijn vriendin Samarinde, arts en veelgevraagd model, gaan met hun vriendengroep op vakantie in Spanje. Tijdens deze vakantie blijkt zijn relatie met Samarinde onder spanning te staan. Dat komt vooral doordat ze er niet was tijdens het ziekbed van Giph’s moeder. De doodstrijd en de uiteindelijke euthanasie van zijn moeder hebben Giph sterk aangegrepen. Hij is echter niet in staat dit met Samarinde te delen en Giph neemt meer en meer afstand van haar en van hun vrienden.
De beslissing die Giph en Samarinde uiteindelijk nemen, heeft ook voor de band met hun vrienden diepgaande gevolgen.
Het gelijknamige boek van Giphart is gebaseerd op de ervaring van de schrijver rond de dood van zijn moeder, de politica Wijnie Jabaai. Dit gegeven maakt de film tot een spiegelhuis waarin de dood, de echte en de fictieve, ons van alle kanten aanstaart. En net als de roman laat de film de ernst en het gewicht van deze ervaring contrasteren met de lichtheid van het bestaan, verbeeld in een vakantieweek vol uitspattingen van ‘beautiful people’ op een zonovergoten eiland.
De dood van Giph’s moeder wordt echter niet met de gebruikelijke nostalgie en weemoed getekend. Sterker nog: tot op zekere hoogte is de dood van de moeder een vrolijke aangelegenheid. Juist die omdraaiing maakt het verhaal extra schrijnend: er wordt niet gemikt op verdriet maar het zit wel achter elke scène verborgen.
