Het revolutiejaar 1968 blijft Europese filmmakers inspireren. Bernardo Bertolucci (in 1968 28 jaar) maakte in 2003 The Dreamers, over dromerige revolutionairen die zich vooral op de seksuele revolutie stortten. De eveneens Italiaanse regisseur Michele Placido (in 1968 22 jaar) combineert in Il Grande Sogno (2009), letterlijk De Grote Droom, eveneens seks en revolutie. Door het invoegen van echt archiefbeeld en nagemaakt grofkorrelig beeld krijgt de film af en toe een documentair karakter.
De film speelt zich af in Rome in 1968, het jaar van de grote studentenonlusten in diverse West-Europese steden. Studenten aan de Universiteit van Rome kwamen dat jaar ook in opstand tegen het kapitalisme en de hiërarchische structuur van de universiteit.
De dromerige revolutionairen uit Il Grande Sogno komen uit verschillende klassen, zoals dat hoort. Nicola (Riccardo Scamarcio, onlangs nog te zien in Mine Vaganti) is een politieagent, maar hij droomt ervan acteur te worden. Met zijn lange krullende haar en dromerige ogen is hij sowieso een a-typische agent. Daarom wordt hij door zijn superieur ook als spion ingezet wanneer de universiteit van Rome is bezet.
Nicola moet uitvissen wie de revolutionaire leiders zijn maar hij wordt verliefd op de mooie Laura (Jasmine Trinca), een bebrilde revolutionaire uit een gegoede familie. De vlam slaat over in de bibliotheek terwijl de politie de universiteit schoonveegt. Laura’s broers zijn overigens ook met het revolutionaire virus besmet, maar tussen hun strijd voor de arbeidersklasse door zien ze er geen probleem in hun huishoudster te commanderen.
Il Grande Sogno is een mooie film, goed gemaakt met een fijne soundtrack. De hoofdrollen worden vertolkt door de top van de Italiaanse acteurs Jasmine Trinca en Riccardo Scamarcio.
