‘Ik kan niet meer. Ik kan niet beter’, een notitie gekrabbeld op het binnenblad van een tijdschrift. Het zijn de laatste woorden van de Zuid-Afrikaanse dichteres Ingrid Jonker. In de vroege ochtend wordt haar lichaam gevonden in een baai bij Kaapstad. Ze is 31 jaar en laat een klein oeuvre van aangrijpende gedichten na.
Korreltjie Niks, de in 2001 gemaakte documentaire van Saskia van Schaik over deze dichteres is nu weer actueel, vanwege het verschijnen van de film Black Butterflies.
Het is 1965. In Zuid Afrika de donkerste tijd van apartheid onder het regime van Verwoerd. De documentaire vertelt het verhaal van Jonkers leven. Haar prille jeugd aan de kust, de afwijzing door haar vader, haar gepassioneerde verhouding met de schrijver Andre Brink, haar wanhoop over de politieke omstandigheden en haar zelfgekozen dood.
Aangrijpend en indrukwekkend. Dat zijn kwalificaties die gebruikt kunnen worden bij het leven en werk van de Zuid-Afrikaanse dichteres Ingrid Jonker (1933-1965). In Korreltjie niks, de met een Zilveren Roos bekroonde documentaire halen Jonkers dochter Simone en verschillende bekende Zuid-Afrikaanse kunstenaars herinneringen op aan de dichteres die op 31-jarige leeftijd zelfmoord pleegde.
Vele sporen van haar korte maar tragische leven zijn terug te vinden in haar gedichten. De aandacht voor haar poëzie en persoonlijkheid is sterk bevorderd door president Nelson Mandela die haar vrij uitvoerig citeerde in zijn eerste toespraak tot het parlement in 1994.
