La loi du marché

In la Loi du Marché wordt vooral strijd gevoerd over menselijke waardigheid. Want hoe ver gaat de 51-jarige Thierry Taugourdeau (Vincent Lindon) om met zijn vrouw en gehandicapte zoon te overleven in een recessie? Met de vijfhonderd euro per maand die hij als werkloze krijgt, lukt dat niet. Dus draait hij noodgedwongen mee in de mallemolen van arbeidsbureaus, bijscholingscursussen en budgethulpverlening waar hij met een strak gezicht de dagelijkse vernederingen slikt.
Regisseur Brizé heeft weinig nodig om de wanhoop voelbaar te maken. De paar seconden dat je Thierry zijn auto ziet voortduwen, weet je al: die vernedering van een lege tank of kapotte auto, kan iemand in zijn situatie er eigenlijk helemaal niet bij hebben. Evenmin als die arbeidsconsulent die steeds maar hetzelfde riedeltje afdraait om immuun te kunnen zijn voor kritiek. Nee, de frustraties waar Thierry dagelijks tegenop loopt zijn legio. Ondertussen moet zijn gehandicapte zoon binnenkort 150 kilometer verderop naar een speciale school, iets waar extra geld voor nodig is.
Niet direct een sexy onderwerp misschien, maar wel een film die een hedendaags goed geacteerd, sociaal drama laat zien dat ook in Nederland had kunnen plaatsvinden.