In 1851 verschijnt in een Frans bergdorpje opeens een man. Rondtrekkende hoefsmid Jean zoekt werk en een slaapplaats en de vriendelijke ontvangst van de dorpsvrouwen verrast hem. Dat soldaten van Napoleon III alle mannen uit het dorp hebben gedeporteerd, kan hij niet weten. En al helemaal niet dat de vrouwen onderling hebben afgesproken de eerste de beste man die langskomt vast te zullen houden.
Le Semeur (de zaaier) van debuterend regisseur Marine Francen vertelt het intrigerende en waargebeurde verhaal over een groep sterke Franse vrouwen uit de negentiende eeuw. Het verhaal klinkt als een Griekse mythe waarin een eenzame held in de handen valt van een groep gewiekste vrouwen.
Het verhaal is een op ware gebeurtenissen gebaseerde oefening in vrijheid, gelijkheid en zusterschap, gebaseerd op de novelle van Violette Ailhaud, die in 1919 beschreef wat er na de winter van 1852 is gebeurd. Haar dorp verloor voor de tweede keer in minder dan zeventig jaar tijd, al haar mannen.
Francen liet zich ook inspireren door het werk van de schilder Jean-François Millet en dat levert beeldschone beelden op.
