Woody Allen: “Parijs was het paradijs. Tot de filmopnames kende ik Parijs alleen uit andere films, zoals de meeste Amerikanen. Ik had al jaren Parijzenaar kunnen zijn. In 1964 werkte ik als scenarist mee aan What’s new Pussycat die ook in Parijs speelt, maar daarna moest ik snel terug naar Amerika.”
Gil is aspirant-schrijver die met zijn verloofde Inez een bezoek brengt aan Parijs. Ze worden door een gids langs de bezienswaardigheden geleid. Samen met een vriendenstel dat ook toevallig in Parijs is. Maar de mannelijke helft daarvan is een verschrikkelijke betweter, die zelfs de gids wil corrigeren! Gil heeft er gauw genoeg van. Inez dweept juist met hem omdat hij zoveel weet.
Opeen avond gaat Gil lekker alleen op pad en verdwaalt. Maar laat ie nou net in de Parijse jaren twintig belanden van de vorige eeuw!! Parijs was toen het centrum van het Europese culturele leven. Hij hoort uit een café Cole Porters muziek en wie treft hij daar aan? Scott Fitzerald met zijn Zelda.Hij maakt een praatje en krijgt als tip dat hij zijn manuscript door Gertrude Stein moet laten lezen dan krijg je goeie aanwijzingen.
Elke avond rond middernacht zorgt Gil op de goede plek te zijn en hij kan zijn geluk niet op: Hemingway, Picasso, Dali, Toulouse-Lautrec, Gauguin en wie al niet, komen langs.
Tegen Inez zegt hij dat de Parijse nachten hem inspiratie geven. Wil hij nog wel terug in de 21e eeuw?
Midnight in Paris heeft een charme, humor en sfeer die de afgelopen twintig jaar niet meer in zo’n heerlijke combinatie in een film van Allen te zien waren. Zijn romantische, magisch-realistische versie van Parijs is oogstrelend en met liefde in beeld gebracht. Net als in zijn vorige vier films speelt Woody Allen zelf geen rol in de film, maar heeft hij de hoofdrol geschreven voor een soort jongere versie van hemzelf.
