Monsieur Lazhar, een ontroerende film over verwerking van rouw, schuldgevoel, vriendschap en hoop, die doet denken aan films als Être et avoir en Entre les murs. Humor en drama gaan vaak samen maar toch wordt de film geen moment te sentimenteel. De film werd eerder dit jaar genomineerd voor een Oscar voor beste niet Engelstalige film en was op het filmfestival Rotterdam 2012 de publiekslieveling
Het lijkt een normale dag te worden op een basisschool in Montreal, Canada. Kinderen spelen op het schoolplein en er lijkt geen vuiltje aan de lucht totdat Simon naar binnen gaat om de schoolmelk in de klassen te brengen. Doodsbleek komt hij weer naar buiten gerend. Zijn lerares heeft in het klaslokaal zelfmoord gepleegd.
Dit is het dramatische begin van Monsieur Lazhar. De school moet op zoek naar een vervanger. Dat blijkt moeilijk want niemand wil na het gebeurde de baan overnemen.
Uiteindelijk krijgt de Algerijnse immigrant Bachir Lazhar de functie. Een man met een verleden en weinig ervaring . Zijn collega’s weten niet goed hoe met deze formele maar vriendelijke man om te gaan. Is hij wel geschikt om de kinderen door deze zeer moeilijke periode heen te loodsen?.
Regisseur Falardeau toont met deze film een fijn oog voor nuances en tegenstellingen die het menselijk handelen kleuren. Tegelijkertijd werpt hij een prikkelende blik op het hedendaagse onderwijs.
