Regisseur Jasmila Zbanic debuteerde in 2006 sterk met het ontroerende Grbavica, waarmee ze al direct de Gouden Beer won op het Filmfestival van Berlijn. Haar nieuwste film ging afgelopen jaar in première in datzelfde Berlijn en speelt zich wederom af in Sarajevo. Zoals in veel recente films over de Balkan, speelt de oorlog ook in Na Putu een belangrijke rol.
Luna en Amar zijn ontzettend verliefd op elkaar. Als Amar echter zijn baan verliest vanwege dronkenschap, begint Luna na te denken over haar toekomst met hem. Haar twijfel wordt bevestigd als hij een baan aanneemt in een gemeenschap van conservatieve moslims en de strenge denkbeelden van deze groepering over begint te nemen. Vanaf het moment dat Luna Amar achterna reist om te kijken in welke gemeenschap hij terecht is gekomen, wint de film aan tempo en laat Zbanic zien hoe de plotselinge religieuze inkeer van Amar hun relatie voorgoed verandert.
Het contrast tussen de moderne levensstijl van Luna en de traditionele leefwijze van Amar en zijn broeders wordt vervolgens fraai uitgediept, waarbij een belangrijke rol is weggelegd voor Sarajevo, een stad die dat contrast ook in zich draagt.
Luna en Amar zijn beiden getraumatiseerd uit de oorlog gekomen en gaan daar op hun eigen manier mee om. Amar zoekt in zijn geloof de oplossing voor zijn eigen problemen terwijl Luna het verdriet om haar vermoorde moeder probeert weg te drukken, iets wat uiteindelijk onmogelijk blijkt.
Zbanic verliest het verhaal van Luna en Amar echter nooit uit het oog en daar ligt ook de grootste kracht van de film. Met name de worsteling van Luna, die maar niet kan geloven dat haar geliefde van haar wegdrijft, wordt erg sterk in beeld gebracht,wat grotendeels te danken is aan de uitstekende vertolking van Zrinka Cvitesic.
Amnesty International verleent zijn medewerking aan de vertoning van deze film.
