Na zijn veelgeprezen regiedebuut Wilde Mossels duurde het maar liefst zeven jaar voordat de tweede lange speelfilm van Erik de Bruyn in de cinema’s verschijnt. In deze zeven jaar heeft de om zijn perfectionisme bekend staande regisseur zijn nieuwste film Nadine geschreven, geregisseerd en geproduceerd met als doel de hedendaagse problemen van de moderne onafhankelijke vrouw aan de kaak te stellen.
Nadine is een veertigjarige succesvolle carrièrevrouw die haar jaren als een snelweg aan zich voorbij heeft zien gaan. Ze is nog steeds single en kinderloos, haar biologische klok staat op springen.
Als ze tijdens een bezoek aan de supermarkt haar ex-vriend, inmiddels vader van een peuter, tegen het lijf loopt, besluit ze in een wanhopige en niet voorbedachte actie diens zoon te ontvoeren en ermee naar Portugal te vluchten. Hoe Nadine tot deze wanhoopsdaad is gekomen, wordt ons aan de hand van flashbacks getoond.
Het bijzondere van Nadine is niet alleen de stilistische bravoure die Erik de Bruyn in zijn film toont, waardoor de film ook al het uithangbord van zijn kunsten is genoemd, maar ook het bewust gekozen feit dat de hoofdpersoon gespeeld wordt door drie verschillende actrices. Volstrekt verschillende vrouwen qua uiterlijk. Halina Reijn geeft gestalte aan de jonge wilde en ambitieuze Nadine, Sanneke Bos speelt de dertigjarige Nadine die haar kinderwens met veel moeite in vervulling probeert te krijgen en Monic Hendrickx schittert, zoals altijd, als de getergde Nadine die de zoveelste vergissing van haar leven begaat.
Met drie toonaangevende actrices aan zijn zijde toont Erik de Bruyn hoe tegenwoordig veel vrouwen na een vrij en succesvol leven rond hun veertigste tot het besef komen hoe vergankelijk het leven is.
Een gewichtig thema met een zekere luchtigheid in beeld gebracht.
