Een aantal jaren geleden vertoonden we de film Touching the void, een spannend drama over de beklimming van een onneembare berg. De Eiger, die in Nordwand de hoofdrol speelt, is ook zo’n berg. Bijna 4000 meter, steil en ijzig en daarbij ook nog voortdurend geteisterd door lawines en vallende brokstukken.
De beklimming van de Nordwand van de Eiger, ook wel ‘Mordwand’ genoemd, was tot 1936 nog niemand gelukt. Er zijn wel veel dodelijke pogingen gedaan. Dus elke bergbeklimmer uit die tijd voelt de uitdaging de eerste te zijn. Ook de opkomende Hitler-beweging probeert er een propagandistisch slaatje uit te slaan: wie wordt de held van de natie?
De twee vrienden Toni Kurtz en Andreas Hinterstoisser zijn met dat soort gedachten niet bezig, maar zien de uitdaging van de berg wel zitten. Een vriendin uit hun dorp volgt hen als fotografe, samen met een sensatiezoekende verslaggever. De laatste wél veilig vanuit zijn hotel. Tegelijk met een stel Oostenrijkers gaan ze op een mooie nacht op pad.
De spanning wordt goed opgebouwd als de tegenslagen voor de klimmers elkaar rap opvolgen. Het weer wordt slechter, de kou onmenselijk en ongelukken liggen overal op de loer. Toni en Andi worden tijdens deze barre omstandigheden overtuigend neergezet als vrienden die voor elkaar door het vuur gaan, die volledig op elkaar kunnen en moeten vertrouwen. Ze kunnen elkaar corrigeren in hun blinde drang om als eerste de top te bereiken. Maar hoe goed de kameraadschap ook is, als de tegenslagen maar blijven komen, lijkt een tragische afloop onafwendbaar.
Wat gaat het worden, ‘een berggraf’ of de top?
