Norwegian Wood is de verfilming van het boek van de Japanse schrijver Murakami over een Japanse student die gebukt gaat onder de zelfmoord van zijn boezemvriend Kizuki en zijn gevoelens voor diens vriendinnetje Naoko. Regisseur Anh Hung Tran heeft zich met verve over deze taak ontfermd en er een hartverscheurende film van gemaakt.
De klassieke melodie van een Beatles song lijkt Toru Watanabe altijd met zich mee te dragen. Hij kijkt onzeker terug op zijn relaties. In 1969 is hij voor het eerst verliefd op de mooie Naoko, een liefde die wordt overschaduwd door de dood van hun gemeenschappelijke vriend Kizuki. Allebei gaan ze er op eigen wijze mee om. Terwijl Watanabe went aan het campusleven, lijkt Naoke iets wezenlijks te zijn kwijtgeraakt door de dood van Kizuki. Ze trekt zich terug in haar eigen wereld en vlucht naar een sanatorium in de heuvels. Watanabe dompelt zich echter onder in het studentenleven en voelt zich aangetrokken tot de jonge, onafhankelijke Midori.
De film volgt in grote lijnen het verhaal van het boek. Het is een film van lange mooie shots van de prachtige natuur, van de intieme scènes en van de vele, soms letterlijk overgenomen, dialogen. Tekenend is de dialoog tussen Naoko en Watanabe tijdens een diner waarbij de emoties hoog oplopen. De camera blijft strikt op haar gezicht en haar emoties gericht, alsof de filmer zo dicht mogelijk in de huid van de personages wil kruipen. Dit geeft de film een extra intensiteit die de kijker weet mee te slepen. Het nummer Norwegian Wood past uitstekend in de sfeer die de film uitstraalt en zal bij iedereen nog lang na blijven klinken.
