Marilyn Monroe vormt voor vele kunstenaars vijftig jaar naar dato nog altijd een belangrijke inspiratiebron. De Franse regisseur Gérald Hustache-Mathieu, maakt wel een hele ferme knipoog naar de blonde sexsymbool in zijn thrillerkomedie Poupoupidou.
Er was er natuurlijk maar een die zó ‘Poupoupidou’ kon zingen, en dat was natuurlijk Marilyn Monroe zelf. Maar in de koude, winterse Franse Jura doet een mooi kaasmeisje ook een poging, met even tragische afloop.
Het verhaal speelt zich af in de Jura, een bergachtige streek in het oosten van Frankrijk. David Rousseau is door de sneeuw hier naar toe gereden om de erfenis van zijn oom op te halen. De dood van de mysterieuze kaasdame Candice Lecoeur vormt inspiratie voor zijn nieuwe boek. Haar ontdekking, de naaktfoto’s en de relaties met een bezitterige Italiaan, een welbespraakte auteur en een vooraanstaande (in dit geval plaatselijke) politicus, maar ook haar onzekerheid, haar steeds te laat komen en afhankelijkheid van de zielendokters komen aan bod. Via flashbacks en dagboekfragmenten blikken we terug naar het korte en boeiende leven van Candice en wordt het raadsel rond haar onfortuinlijke dood ontrafeld .
Verwacht van deze film geen thriller, maar wel een film met veel stijl. Er zijn heel opnamen van sfeervolle winterse locaties en mooi camerawerk. Bovendien maken Jean Paul Rouve en Sophie Quinton er een smakelijke film van met veel humoristische details. Naast de komedie-elementen is er ook een poging tot drama. Dagboekfragmenten en flashbackscènes vertellen ons dat Candice een tragisch leven leidde, maar de cameravoering vertelt eigenlijk een heel ander verhaal. Poupoupidou!
