De asielzoeker- en vluchtelingenproblematiek is een hot topic in films. In jeugd- of familiefilms is het echter minder gebruikelijk om deze thema’s aan te kaarten. Het valt de Noorse filmmaker Christian Lo dus te prijzen dat hij in zijn eerste speelfilm dit moeilijke thema in een voor kinderen aansprekend jasje heeft gestoken. In Rafiki proberen twee Noorse meisjes te voorkomen dat hun vriendin Naisha het land wordt uitgezet.
Julie, Mette en Naisha zijn dikke vriendinnen. Ze leven in een klein dorp in Noorwegen en zijn op school druk bezig met het repeteren voor een kerstshow, het gooien met sneeuwballen en racen met hun slee. Ze zweren voor altijd bij elkaar te blijven, maar dit blijkt makkelijker gezegd dan gedaan.
Op een dag blijken Naisha en haar moeder gewoon spoorloos verdwenen. Hun asielaanvraag blijkt afgekeurd en ze zijn het land uitgewezen. Daarom zijn ze op de vlucht geslagen en verstoppen zich voor de politie.
Julie en Mette, willen er alles aan doen om hun vriendinnetje te helpen. Een bijkomend probleem is dat Julie’s vader als politieagent betrokken is bij de uitzetting van uitgeprocedeerde asielzoekers. Hij zal niet blij zijn met haar actie!
Wanneer ze er eindelijk in slagen om spreektijd in het parlement te krijgen om te pleiten voor hun vriendin, is Julie door haar plankenkoorts met stomheid geslagen. De tijd dringt. Naisha’s moeder is al opgepakt door de politie.
De heerlijke onbevangenheid waarmee de kinderen in Rafiki de wereld willen aanpakken en verbeteren botst, net als in het echte leven, flink met de berusting van de volwassenen. Met vriendschap als motor en bol van vrolijk en speels enthousiasme is dit een kinderfilm ten voeten uit. Zo eentje die ma en pa met tranen in de ogen achterlaat in hun stoel.
