Film in samenwerking met Café Doodgewoon, een landelijk initiatief om het spreken over palliatieve zorg en het levenseinde te vergemakkelijken. Hoofdpersoon John May heeft als gemeenteambtenaar de taak om nabestaanden te zoeken van mensen die alleen zijn gestorven. Met zijn perfectionistische instelling probeert hij zoveel mogelijk informatie over de overledene te achterhalen, zodat hij een waardig afscheid kan organiseren.
Elke keer doet John zijn uiterste best toch nog een familielid of vriend op te sporen, maar dat levert meestal weinig op. Wanneer niemand zich meldt, kiest John een kist uit, schrijft hij een uitvaartrede en selecteert hij de muziek voor een begrafenis, waar verder niemand bij is. John doet zijn werk met toewijding en plezier. Ook eenzame doden verdienen een persoonlijk afscheid.
De film ontroert door de integere toon en de vriendelijke oproep tot altruïsme, maar vooral door het spel van Eddie Marsan.
Na afloop van de film is er gelegenheid tot napraten. Het Netwerk Palliatieve Zorg en VPTZ bieden iedereen daarbij een gratis drankje aan. Ook is er informatiemateriaal.
