Take This Waltz draait om een bekend dilemma. Je hebt een gelukkig en knus huwelijk waar iedereen jaloers op zou zijn. Maar dan krijg je nieuwe buurman waar je erg verliefd op wordt. Hoe ga je daar mee om en: word je daar wel gelukkiger van?
Michelle Williams speelt Margot, een achtentwintigjarige vrouw, die gelukkig is getrouwd met Lou, een kookboekenschrijver. Ze hebben samen veel lol en kennen elkaar door en door. Gevolg is wel dat hun relatie saai is geworden. Lou heeft nergens last van, maar Margot wordt er erg rusteloos van. Als ze dan haar knappe buurman Daniël ontmoet slaat de vonk over. Margot doet er alles aan om niet verliefd te worden, maar telkens als zij hem ontmoet worden haar gevoelens sterker. Maar ze wil Lou niet kwetsen en deze ongelukkige situatie zet zich voort tot ze denkt te weten wat ze wil.
Na haar geslaagde film Away from Her, een film over een alzheimerrelatie) brengt Sarah Polley opnieuw een film die een relatie van een opmerkelijke kant belicht. Heel vrolijk is de film niet, maar vooral dankzij de gevoelige manier waarop de acteurs hun rol invullen en het sterke scenario is hij toch goed verteerbaar.
De rol van Margot is uiterst intens en karaktervol, weinig actrices die dit aan kunnen. Maar Michelle Williams lijkt een patent te hebben om kwetsbare, emotionele personages neer te zetten. Het is een mooi realistisch portret dat nog lang nazindert, vooral als op het eind van de film het mooie Take This Waltz van Leonard Cohen nog voorbij komt.
