Regisseur Arriga is een meester in het verweven van meerdere verhaallijnen, die hij op een bijzondere manier laat samenkomen. Tot voor kort werkte hij samen met Alejandro Gonzales Inaritu, maar na een conflict besloot Arriaga op eigen houtje verder te gaan. The Burning Plain is zijn eerste zelfstandig gemaakte film.
Uiteraard bestaat ook The Burning Plain uit meerdere verhaallijnen en wordt er gespeeld met tijd en ruimte. Zo is er Sylvia, een vrouw die duidelijk niet gelukkig is, die met verschillende mannen seks heeft en in haar eigen lichaam krast. Dan is er Gina, gelukkig getrouwd met twee kinderen, die desondanks een verhouding met Nick begint. Gina’s dochter Mariana begint langzaam dingen te vermoeden en heeft ondertussen ook haar eigen geheimen.
In de derde verhaallijn zien we de kleine Maria die haar vader Santiago voor haar ogen ziet neerstorten met een sproeivliegtuigje. Santiago belandt in het ziekenhuis en vraagt zijn vriend om Maria mee te nemen, op zoek naar haar moeder.
Het verleden en het heden lopen op een merkwaardige manier door elkaar.
De personages zullen ontdekken dat hun acties het verschil kunnen betekenen tussen leven en dood.
De setting van de verhalen bestaat uit Oregon en de woeste landschappen van de Chihuahuawoestijn in New Mexico. Vanaf het openingsshot, waarin een grote Amerikaanse trailer in deze woestijn wordt opgeblazen, lukt het Arriaga je in zijn filmwereld mee te sleuren. Hij is met recht een verhalenverteller.
Alle personages in The Burning Plain lijden op een of andere manier pijn, en alle
acteurs weten dat op een overtuigende manier over te brengen naar het scherm, zonder dat het wordt overdreven. En daarmee levert Arriaga een waardig regiedebuut af.
