Tony is bijna 10 en heeft de beste vader van de wereld. Hij is apetrots op zijn vader die opklimt van kraanmachinist tot minister. Maar op een dag hebben zijn ouders heftige ruzie en loopt zijn vader weg van huis. Tony denkt dat zijn vader verliefd is op de koningin en daarom vertrokken is.
Het geluk uit het begin van de film duurt niet lang voor Tony en zijn ouders. Als zijn vader steeds succesvoller wordt en zelfs gevraagd wordt minister van Verkeer en Waterstaat te worden, is hij steeds minder vaak thuis. Tony denkt dat zijn vader verliefd is geworden op de koningin en stelt alles in het werk om hem terug te krijgen bij zijn moeder. De scène waarin Tony Hare Majesteit tijdens een potje tafeltennis confronteert met zijn verdenkingen, is één van de hoogtepunten van de film, zoals eigenlijk alle scènes met de adellijk rondfladderende Annet Malherbe. Uiteindelijk spant de innemende Tony met de koningin samen om zijn uit elkaar groeiende ouders weer samen te brengen.
“Ze heeft geen kranenbloed”, zegt Tony tegen zijn vader als hij diens nieuwe vriendin heeft ontmoet. En zonder kranenbloed hoor je niet thuis in het gezin van de bijna tienjarige Tony. Zijn vader is begonnen als kraanmachinist en Tony weet van jongs af aan dat hij dat later ook wil worden.
De film voelt aan als een sprookje dat de echte wereld vaak even links laat liggen.
Maar het verhaal blijft aantrekkelijk en voor het groot deel geloofwaardig.
Met regisseur Mischa Kamp (Het Paard van Sinterklaas) en scenarist Mieke de Jong (Iep!) heeft Tony 10 filmmakers aan het roer staan die weten hoe je een jeugdfilm moet maken. De film is vrolijk en licht en dat is natuurlijk best een prestatie in een film over echtscheiding.