Tous Ensemble is een komedie, met tempo en milde humor, maar toch ook met melancholieke passages die tot nadenken stemmen. Eigenlijk is het vreemd dat mensen zich wel verzekeren voor van alles en nog wat en zorgen voor een pensioen, maar beslissingen over hun woonsituatie op hun oude dag net zolang uitstellen tot er iets gebeurt dat weloverwogen kiezen onmogelijk maakt.
Twee echtparen in Parijs en een weduwnaar zijn hun hele leven al vrienden. Als Claude een kleine hartaanval heeft gehad, moet hij van zijn zoon naar een verzorgingshuis. Hij voelt zich bepaald niet op zijn gemak tussen de “fossielen” daar. “Konden we maar bij elkaar wonen! Dan kunnen we een beetje op elkaar passen”, roept Jean, half schertsend, op een dag uit.
En waarom eigenlijk ook niet? Het huis van Annie en Jean is groot genoeg nu de kamers van de kinderen leegstaan. Jean ziet het wel zitten: zijn oude hippiedroom van een commune wordt toch nog werkelijkheid! Claude wordt uit het tehuis gehaald en ook Jeanne en Albert nemen hun intrek. Albert, die steeds vergeetachtiger wordt, chartert een Duitse student om de hond uit te laten. Al snel is deze de vertrouwenspersoon van Jeanne, die hem raad geeft in liefdeszaken en hem meer vertelt over haar eigen amoureuze verleden dan hij eigenlijk wil weten. Dirk besluit van de woongemeenschap van deze vijf krasse knarren zijn studieobject te maken. Hij wordt steeds belangrijker in hun leven.
Het mooie aan Tous Ensemble is de eerlijkheid over het proces van ouder worden, zonder ook maar ergens sentimenteel te worden. De fantastische rolbezetting met ondermeer Jane Fonda, en Geraldine Chaplin maakt het kijken naar deze film tot een waar genoegen.
