Wanneer een lawine zijn gezin dreigt te vermorzelen, handelt de vader instinctief, en rent hard weg. Regisseur Ostlund die eerder confronterende films maakte als Involuntary en Play maakt het zijn personages bij voorkeur zo moeilijk mogelijk. Het gezin overleeft en ieder gezinslid moet in het reine zien te komen met vaders pijnlijke vluchtgedrag. Naast dit prikkelende gegeven valt er ook visueel veel te beleven. Ostlund weet de lawine zo levensbedreigend in beeld te brengen dat je de vader bijna gaat begrijpen. Bijna.
Ostlund over de film: Als je zelf kinderen hebt kun je je maar moeilijk verplaatsen in de vader, die zijn gezin op het moment suprême in de steek laat. Toch begrijp ik hem wel. En ik veroordeel hem niet. We zien onszelf graag als helden, maar als het erop aankomt volgt iedereen zijn instinct.
Rode draad in Ostlunds films is dat hij zijn personages graag in ongemakkelijke situaties plaatst. Ostlund: Dan worden keuzes pas interessant. In al mijn films zit een dilemma. Ik dwing mijn personages een beslissing te nemen en probeer vervolgens begrip op te brengen voor mensen die op zo’n moment de verkeerde beslissing nemen.
