Het subtiele drama Voir du Pays werd geschreven en geregisseerd door de gezusters Coulin. Het scenario werd bekroond in het Cannes-programma Un Certain Regard. Geheel terecht: met hun film vertellen ze op subtiele wijze wat oorlog met soldaten doet.
Aurore (Ariane Labed) en Marine (Soko) zijn twee vrouwelijke militairen die na een missie in Afghanistan onderweg zijn naar huis. Samen met hun eenheid maken ze een tussenstop op Cyprus waar ze een paar dagen de tijd krijgen om de druk van de oorlog achter zich te laten. Ze verblijven in een vijfsterrenhotel, waar ze tussen het zwemmen en drinken door therapie krijgen. Dat geeft een prachtig, vervreemdend beeld: militairen in zware camouflagepakken tussen de badgasten. Het is een tussenstop die door het leger ook wel een ‘decompressie’ wordt genoemd. Maar als snel blijkt dat ze zich niet zomaar los kunnen maken van het geweld.
Wat ze hebben meegemaakt is heftig, maar niet uitzonderlijk bij oorlogsvoering en het wordt niet onnodig dramatisch uitgemolken door de makers. Dat doen de gezusters Coulin heel goed, tegen het drama aan schuren, maar ze gaan nooit te ver.
Voir du pays is een indringende observatie van twee vriendinnen uit Lorient, een stad waar het heel gewoon is dat je bij het leger gaat, en ook de stad waar de regisseurs zelf ook zijn opgegroeid.
