Wadjda is de eerste speelfilm uit Saoedi-Arabië die geregisseerd werd door een vrouw, Haifaa Al Mansour. De film won in 2013 de Publieksprijs van het Rotterdams filmfestival.
Wadjda kaart op een aantrekkelijke en laagdrempelige manier de ongelijke positie van vrouwen in Saoedi–Arabië aan. De eigenwijze hoofdrolspeelster Wadjda is tien jaar en woont met haar ouders in een buitenwijk van Riyad, de hoofdstad van Saoedi-Arabië. Zij loopt op gympen, luistert naar Westerse muziek en speelt met jongens. Al deze eigenschappen maken haar tot een buitenbeentje en zorgen ervoor dat zij regelmatig wordt bekritiseerd door haar omgeving.
Wanneer ze een mooie groene fiets wil, is haar moeder daar op tegen. Wat zou de omgeving er wel niet van denken? Fietsen is immers niet gepast voor een meisje. Wadjda weet dat ze de fiets nooit zal krijgen van haar ouders, maar ze geeft niet op en besluit mee te doen aan een wedstrijdhet geld zelf bij elkaar te sparen.
Haar mooie moeder heeft ook problemen. Haar man, Wadjda’s vader, wil graag een zoon, maar zij is fysiek niet meer in staat is om nog kinderen te baren. Dit maakt dat zij een groot risico loopt om hem te verliezen. De positie die vrouwen als Wadjda en haar moeder hebben in de Saoedie-Arabische maatschappij en de problemen die zij hierdoor ervaren, worden weliswaar heel luchtig gebracht in deze film, maar de kijker wordt wel aan het denken gezet.
Wadjda staat voor vele meisjes en vrouwen uit Saoedi-Arabië. Het drama biedt een inkijk in een anders gesloten gemeenschap, met universele, herkenbare thema’s als hoop, lef en doorzettingsvermogen.
