West Side Story is wat je noemt een klassieker. Een musicalbewerking van Shakespeares Romeo and Juliet die het rassenconflict uit de Amerikaanse binnensteden van de jaren vijftig verwerkte in een liefdesverhaal. In subliem Technicolor gefilmd, deels werkelijk op locatie in New York. De families van Shakespeare zijn in West Side Story straatbendes die elkaar al dansend en zingend bestrijden, en de geliefden zijn verdeeld door hun raciale afkomst.
De muziek van Leonard Bernstein, met prachtige teksten van Stephen Sondheim, versterkt de elementaire tragiek van Shakespeare, vooral door de gedoemde hoop die uitgaat van liedjes als Somewhere, Tonight, Maria of I Feel Pretty. En natuurlijk America, het lied over de voors en tegens van immigratie naar de Verenigde Staten. Verder dan nog het nummer Cool, het meest jazzy nummer van de film. Dat de acteurs grotendeels door professionele zangers zijn nagesynchroniseerd, deerde toen niet en vandaag de dag nog steeds niet.
Het weerzien met deze film, prachtig gerestaureerd, is een zeer speciale ervaring. Eentje die niet alleen verklaard kan worden door hoe mooi die restauratie is gelukt. Daardoor spatten de kleuren en emoties van het scherm als nooit tevoren sinds de oorspronkelijke roulatie van de film begin jaren zestig. Zowel de 70mm-versie die in EYE in Amsterdam te zien is als de digitale print die in selecte filmhuizen in het land draait, is uitstekend van kwaliteit.
